منتخب ولایت نامه:
پیش از این در مورد ولایت نامه و غدیریه در شعر فارسی در وبلاگ آورده بودم. در کتاب مرآت الغیب منتخبی از ولایت نامه دیدم که خالی از لطف ندیدم که آن را در وبلاگ بیاورم. در سال 1225 هجری قمری این مثنوی توسط مرحوم کاشف دزفولی به نظم در آمده است.
بود گنج مخفی اندر سر غیب
ذات او بیگانه از هر نقص و عیب
کنت کنزا گشت مخفیا عیان
ظاهر آمد لیک از عالم نهان
فهم کن فاحببت ان اعرف از او
گشت ظاهر سر حق...؟[1]
از ظهور حب همه کثرت نهاد
برجهانی گنج وحدت را گشاد
گنج خود پاشید بر خلق جهان
زین سبب شد وحدت از کثرت نهان
ما به او هستیم و او پیدا به ما
عین اعیان باشد از نور {و}ضیا
فخلقت الخلق ظاهر شد از آن
پس لکی اعرف شده علت بدان
چون محبت باشد او را جانبین
رو ز قرآن خوان تو رب المشرقین
شد محبت ظاهر از ذات قدیم
زان سرایت کرد در ملک عظیم
فهم کن اسرار حب ای ذو بصر
عاشق و معشوق از او آمد به در
تا نباشی غرق در بحر عدم
کی شود حاصل ترا سرّ قدم
گفت موسی رب ارنی سوی طور
غرق بحر عشق در ذوق حضور
در جوابش لن ترانی شد خطاب
کی رسد ذره به سوی آفتاب
تا به خود هستی چه سان بینا شوی
قطره باشی کی تو چون دریا شوی
رو گذار این قیل و قال ای ذو فنون
باشد این عین خطا، محض فسون
حق شناسی نه ز قیل و قال توست
علم رسمی جمله بنگر مال توست
علم عرفان نه ز درس مدرسه است
آن همه قیل و قال وسوسه است
معرفت نبود به این گفت زبان
قلب ما را هست چون این ترجمان
ابتدای معرفت خود را شناس
خویش را مدوم کن از هر لباس
همچو گوهر رو برون شو از صدف
یاد خود آور حدیث من عرف
خودشناسی مایه عرفان بود
یعنی از جان تو جان بی جان بود
هستی نفس تو باشدهمچه پوست
مغز او پنهان در او اسرار دوست
و.....[2]