غزل۵

*ضیای دیده گریان تو بودی

                            انیس این دل سوزان تو بودی

تو بوی عالم ارواح داری

                              گل رعنای این بستان تو بودی

تو چون یوسف اسیر مصر جانی

                            رفیق من در این زندان تو بودی

ببزم عشق بازان حقیقی

                                 سرسر حلقه رندان تو بودی

چو هستی آشنای عالم دل

                                 نسیم روضه رضوان تو بودی

چو با عقل آفرین پروانه گشتی

                                چراغ مجمع خوبان تو بودی

               دل کاشف پر از درد فراق است

                که باعث بر غم هجران تو بودی[1]

---

[1] - راجی علی ،تاریخ علماء و روحانیت دزفول، جلد 2،بهار1382، زائر، قم، چاپ اول، ص 541 و542