از لعل لبت به عاشقان جامی بخش
از لطف به خستگان خود کامی بخش
محتاج به قند و گل نگردم هرگز
یک بوسه به همراهی دشنامی بخش
« رباعی از دیوان مرآت الغیب
عارف واصل سید صدرالدین کاشف دزفولی»
یک رباعی از مرحوم سید صدرالدین کاشف دزفولی در بیان هجران :
از دیده بگیر درد هجران مرا
پرس از لب خویشتن تو درمان مرا
بهتر ز دو زلف تو نباشد شاهد
زیشان تو ببین حال پریشان مرا[1]
[1] -از کتاب مرآت الغیب و اسرار الکاشفیه،سید صدرالدین دزفولی